Wereldwonder uit de architectuurgeschiedenis
Niet iedereen is direct gecharmeerd van de weelderige opsmuk van de San Marco – Mark Twain omschreef de basiliek als een ‘grote wrattige tor op een meditatieve wandeling’. De Engelse kunstcriticus John Ruskin putte zich daarentegen uit in prozaïsche superlatieven om de basiliek te beschrijven als een wereldwonder uit de architectuurgeschiedenis. En Napoleon was zo verrukt dat hij een handvol edelstenen uit het altaarretabel Pala d’Oro pulkte en als souvenir mee naar huis nam. Van de ontelbare kunstschatten in de San Marco is dat retabel het onbetwiste pronkstuk: het Pala d’Oro is een symfonie in goud, email en edelstenen, samengesteld uit 250 panelen van verschillende middeleeuwse goudsmeden. De basiliek zelf werd in de 11de eeuw gebouwd in Byzantijnse stijl in de vorm van een Grieks kruis, met op elke arm een koepel. In de loop der eeuwen werd er ingrijpend vernieuwd, uitgebreid en gerestaureerd, zodat er invloeden uit de Byzantijnse tijd en de Renaissance te zien zijn. Inmiddels is iedereen het er wel over eens: niet Twain maar Ruskin had gelijk.
Koffiedrinken met Casanova
De basiliek is de beroemde blikvanger, maar rond het San Marcoplein zijn nog meer belangwekkende gebouwen te vinden. Aan weerszijden lopen de tientallen meters lange zuilengalerijen van de Procuratie Vecchie en Procuratie Nuove. Naast de basiliek ligt het gotische Dogenpaleis met daarvoor de bijna 100 meter hoge Campanile, de klokkentoren die u kunt beklimmen voor een mooi uitzicht op de 5 koepels van de San Marco en de rest van Venetië. Ook de terrassen rond het plein zijn beroemd, zoals dat van het historische Caffè Florian, waar ooit Casanova, Goethe, Proust en Dickens koffie dronken. De prijs van een straffe espresso is er astronomisch – maar het uitzicht is onbetaalbaar.
