Uitzicht op de vulkaan Fuji
Net als de Fernsehturm in Berlijn, de CN Tower in Toronto en de Menara KL in Kuala Lumpur is de Tokio Toren behalve een werkzame zendmast ook een toeristische attractie. Die andere torens kregen een futuristisch betonnen space age-uiterlijk, maar de Tokio Toren is gebouwd van 4.000 ton staal. Om voldoende op te vallen voor het vliegverkeer, krijgt de toren elke 5 jaar een schilderbeurt, waarvoor 28.000 liter verf nodig is. De toren is het meest herkenbare symbool van de stad, dat overdag opvalt door de roodwitte kleur en ’s avonds door de verlichting – hemelswit in de zomer en warm oranje in de winter. Vanuit het gebouw aan de voet van de toren zoeven 3 razendsnelle liften naar 2 panoramaplatforms op 150 en 250 meter hoogte. Op een heldere dag ziet u de wolkenkrabbers, tempels en parken in het centrum, de Baai van Tokio en in de verte zelfs de vulkaan Fuji.
Tempel van de Tokugawa-shoguns
Een bekend probleem: als u op de Tokio Toren staat, ziet u Tokio zonder die iconische toren zelf. Daarvoor moet u dus ergens anders omhoog. U kunt naar het panoramaplatform boven op de 238 meter hoge Mori Toren in Roppongi Hills. Dichterbij, in het Shiba Park aan de voet van de Tokio Toren, heeft u mooi zicht vanuit de bar op de bovenste verdieping van hotel Prince Park Tower Tokyo. In het park staat ook de Zojo-ji, een 14de-eeuws boeddhistisch tempelcomplex met het mausoleum van de Tokugawa-shoguns. De tempel en de bijbehorende gebouwen werden na de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog herbouwd, maar de imposante 21 meter hoge roodgelakte hoofdpoort is origineel 17de-eeuws.
